Μεξικό : “Ό,τι μένει στάσιμο, σαπίζει†– ένα κείμενο του Carlos López “Chivoâ€

Από αυτό πηγάζει η αναγκαιότητα να ÎµÏ€Î±Î½ÎµÏ Ï‡ÏŒÎ¼Î±ÏƒÏ„Îµ σε σημαντικά ζητήματα, καθώς δεν τα Î¸ÎµÏ‰Ï Î¿Ï Î¼Îµ Ï€Ï Î¬Î³Î¼Î±Ï„Î± παγιωμένα και Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ να τα θέτουμε συνεχώς σε συζήτηση και Ï€Ï Î¿Î²Î »Î·Î¼Î±Ï„ισμό.

Εγώ, από την Ï€Ï Î¿ÏƒÏ‰Ï€Î¹ÎºÎ® και ταπεινή μου σκοπιά, θα ασχοΠ»Î·Î¸ÏŽ με την επανεξέταση εκείνου που γίνεται κατανοητό συνοπτικά ως άτυπος και ÎµÎ¾ÎµÎ³ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÏŒÏ‚ Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚, με την Ï€Ï ÏŒÎ¸ÎµÏƒÎ· εκείνοι που ταυτίζονται με αυτήν την αντίΠ»Î·ÏˆÎ· να ÏƒÏ…Î½ÎµÎ¹ÏƒÏ†Î­Ï Î¿Ï…Î½ από τη Î¼ÎµÏ Î¹Î¬ τους και να του δώσουν βάθος. Î Î±Ï Î¬Î »Î »Î·Î »Î±, θα ασκήσω και μια ÏƒÏ Î½Ï„Î¿Î¼Î· ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ® σε εκείνα τα Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ¬ Ï ÎµÏ Î¼Î±Ï„Î±, που είναι αποφασισμένα να μας ÏƒÏ…Î¼Ï€ÎµÏ Î¹Ï†Î­Ï Î¿Î½Ï„Î±Î¹ σαν να είμαστε â€œÏ€Ï…Ï Î¿Î¼Î±Î½ÎµÎ¯Ï‚ Ï‡Ï‰Ï Î¯Ï‚ ιδέες†.

Î£Ï…Î³ÎºÏ Î¿Ï ÏƒÎµÎ¹Ï‚ και εντάσεις συνεχίζουν να Î´Î·Î¼Î¹Î¿Ï…Ï Î³Î¿Ï Î½Ï„Î±Î¹ από Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ¿Ï Ï‚ ÏƒÏ…Î½Ï„Ï ÏŒÏ†Î¿Ï…Ï‚ ενάντια στο ÏƒÏ Î¼Ï€Î »ÎµÎ³Î¼Î± της ÎºÏ…Ï Î¹Î±Ï Ï‡Î¯Î±Ï‚, σε όΠ»Î¿Î½ τον κόσμο. Εκείνοι, που ο αγώνας τους συμπίπτει με τον δικό μας, δε ÏƒÏ„Î±Î¼Î±Ï„Î¿Ï Î½ να μας γεμίζουν έμπνευση, ψάχνοντας έναν Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿ να επεκτείνουμε και να Î³ÎµÎ½Î¹ÎºÎµÏ ÏƒÎ¿Ï…Î¼Îµ τη ÏƒÏ Î³ÎºÏ Î¿Ï…ÏƒÎ· με τη Î¼Î¿Ï Ï†Î® της αποφασιστικής και ÎºÎ±Ï„Î±ÏƒÏ„Ï Î¿Ï†Î¹ÎºÎ®Ï‚ επίθεσης. Οι Ï€Ï Î¿ÏƒÏ€Î¬Î¸ÎµÎ¹ÎµÏ‚ των ÏƒÏ…Î½Ï„Ï ÏŒÏ†Ï‰Î½, που αποφασίζουν να ξεκινήσουν τα ÎµÎ³Ï‡ÎµÎ¹Ï Î®Î¼Î±Ï„Î¬ τους με βάση τη συνοχή Î¸ÎµÏ‰Ï Î¯Î±Ï‚-Ï€Ï Î¬Î¾Î·Ï‚ και Ï€Ï Î¬Î¾Î·Ï‚-Î¸ÎµÏ‰Ï Î¯Î±Ï‚ (αντιΠ»Î±Î¼Î²Î±Î½ÏŒÎ¼ÎµÎ½Î¿Î¹ πως το ένα συμπΠ»Î·Ï ώνει το άΠ»Î »Î¿), θα Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ να Π»Î±Î¼Î²Î¬Î½Î¿Î½Ï„αι υπόψιν και να μην αφήνονται να Î¾ÎµÏ‡Î±ÏƒÏ„Î¿Ï Î½, αΠ»Î »Î¬ να τίθονται στο Ï„Ï Î±Ï€Î­Î¶Î¹ Ï€Ï Î¿Ï‚ Ï€Ï Î¿Î²Î »Î·Î¼Î±Ï„ισμό και συζήτηση με έναν επικοδομοιτικά ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÏŒ Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿, με σκοπό να μάθουμε από τα Π»Î¬Î¸Î· και τις επιτυχίες τους και να Î¼ÎµÏ„Î±Ï†Î­Ï Î¿Ï…Î¼Îµ στη συνέχεια αυτά που μάθαμε στο πεδίο της μάχης : τον κοινωνικό πόΠ»ÎµÎ¼Î¿.

Αυτό καθιστά Î¾ÎµÎºÎ¬Î¸Î±Ï Î¿ το ότι η ÏƒÏ Î³ÎºÏ Î¿Ï…ÏƒÎ· με όΠ»ÎµÏ‚ τις Î¼Î¿Ï Ï†Î­Ï‚ εξουσίας δεν είναι η ιδέα κάποιων Ï€Î±Ï Î±Î½Î¿ÏŠÎºÏŽÎ½ και ηΠ»Î¹Î¸Î¯Ï‰Î½, αΠ»Î »Î¬ μια Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÎ® και Ï‡ÎµÎ¹Ï Î¿Ï€Î¹Î±ÏƒÏ„Î® Î¼Î¿Ï Ï†Î® αναζήτησης της απόΠ»Ï…της και Î¿Ï Î¹ÏƒÏ„Î¹ÎºÎ®Ï‚ εΠ»ÎµÏ…Î¸ÎµÏ Î¯Î±Ï‚ μας, με έναν Ï Ï‰Î¼Î±Î »Î­Î¿ Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿.

ΜιΠ»Î¬Î¼Îµ για μια Î‘Î½Î±Ï Ï‡Î¯Î± που για εμάς δεν είναι μια ιδεοΠ»Î¿Î³Î¯Î± (δηΠ»Î±Î´Î® ένας αγώνας που βασίζεται σε παγιωμένες θέσεις, οι οποίες μας Ï…Ï€Î±Î³Î¿Ï ÎµÏ Î¿Ï…Î½ πως θα Î´Ï Î¬ÏƒÎ¿Ï…Î¼Îµ), αΠ»Î »Î¬ μια μέθοδο να σχηματίζουμε τη ζωή μας και να τη Î¶Î¿Ï Î¼Îµ ÏƒÏ Î¼Ï†Ï‰Î½Î± με τις αντιΠ»Î®ÏˆÎµÎ¹Ï‚ μας, τις αναΠ»Ï σεις και τις ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ­Ï‚, που πηγάζουν από τον στοχασμό πάνω στους αγώνες, οι οποίοι Î±Î½Ï„Î¹ÎºÎ±Ï„Î¿Ï€Ï„Ï Î¯Î¶Î¿Ï…Î½ την Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¹ÎºÏŒÏ„Î·Ï„Î± που Î¶Î¿Ï Î¼Îµ και που Î²Ï Î¯ÏƒÎºÎ¿Î½Ï„Î±Î¹ συνεχώς σε αναζήτηση νέων μεθόδων, ÏƒÏ„Ï Î±Ï„Î·Î³Î¹ÎºÏŽÎ½ και Ï„Ï ÏŒÏ€Ï‰Î½ επίθεσης. Γι’ αυτό Î±Ï…Ï„Î¿Ï€Ï Î¿ÏƒÎ´Î¹Î¿Ï Î¹Î¶ÏŒÎ¼Î±ÏƒÏ„Îµ ως ÎµÎ¾ÎµÎ³ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÎ¿Î¯ Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ¿Î¯ και Î¿Ï Î³Î±Î½Ï‰Î½ÏŒÎ¼Î±ÏƒÏ„Îµ με άτυπο Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿.

ΑντιΠ»Î±Î¼Î²Î±Î½ÏŒÎ¼Î±ÏƒÏ„ε την ÎµÎ¾ÎµÎ³ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÎ® Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¯Î± ως μια Ï€Ï Î¬Î¾Î· που πηγάζει από την ατομικότητα, ως μια Ï Î®Î¾Î· που κουβαΠ»Î¬ÎµÎ¹ μέσα του ο καθένας και Î¼ÎµÏ„Î±Î¼Î¿Ï Ï†ÏŽÎ½ÎµÎ¹ ÏŒ,τι τον Ï€ÎµÏ Î¹Î²Î¬Î »Î »ÎµÎ¹, από την Ï€Ï…Ï Î·Î½Î¹ÎºÎ® οικογένεια, κοινωνική και ποΠ»Î¹Ï„ική, την οποία τον Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏƒÏŒÏ„ÎµÏ Î¿ ÎºÎ±Î¹Ï ÏŒ Î´Î¹Î±Ï„Î·Ï Î¿Ï Î¼Îµ μέσα σε αυτήν την κοινωνία-φυΠ»Î±ÎºÎ® που Î¶Î¿Ï Î¼Îµ και από την οποία είναι Î´Ï ÏƒÎºÎ¿Î »Î¿ να Î¾ÎµÏ†Ï Î³Î¿Ï…Î¼Îµ. Έτσι πάμε τον αγώνα Ï€Î±Ï Î±Ï€Î­Ï Î±. Αν κάτι είναι ταυτόσημο με τον ÎµÎ¾ÎµÎ³ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÏŒ αγώνα, είναι Î±ÎºÏ Î¹Î²ÏŽÏ‚ αυτό που τον πάει Ï€Î±Ï Î±Ï€Î­Ï Î± από τις ψευδαισθήσεις και τα Π»ÏŒÎ³Î¹Î±, η ανάΠ»Î·ÏˆÎ· της Ï€Ï Ï‰Ï„Î¿Î²Î¿Ï…Î »Î¯Î±Ï‚ κινήσεων στον πόΠ»ÎµÎ¼Î¿ των τάξεων και η Ï Î®Î¾Î· με την παθητικότητα της αντίστασης, Ï€ÎµÏ Î½ÏŽÎ½Ï„Î±Ï‚ στη Î´Ï Î¬ÏƒÎ·, Ï‡Ï‰Ï Î¯Ï‚ να Î±Ï…Ï„Î¿Ï€ÎµÏ Î¹Î¿Ï Î¯Î¶ÎµÏ„Î±Î¹ κανείς στο να Ï€ÎµÏ Î¹Î¼Î­Î½ÎµÎ¹ να κατασταΠ»ÎµÎ¯, ώστε να έχει Π»ÏŒÎ³Î¿ να επιτεθεί, αΠ»Î »Î¬ να επιτίθεται εδώ και Ï„ÏŽÏ Î±. Τη Î´Î¹Î±Ï ÎºÎ® ÏƒÏ Î³ÎºÏ Î¿Ï…ÏƒÎ· την κουβαΠ»Î¬Î¼Îµ στην ÎºÎ±Î¸Î·Î¼ÎµÏ Î¹Î½ÏŒÏ„Î·Ï„Î¬ μας, στα κεφάΠ»Î¹Î± και τις ÎºÎ±Ï Î´Î¹Î­Ï‚ μας και Ï€Ï Î¿ÏƒÏ€Î±Î¸Î¿Ï Î¼Îµ πάντα να τη Î³ÎµÎ½Î¹ÎºÎµÏ ÏƒÎ¿Ï…Î¼Îµ στις γειτονιές, στις αποικίες, στις πόΠ»ÎµÎ¹Ï‚ και πιο Ï€Î­Ï Î±. Î Ï Î¿ÏƒÏ€Î±Î¸Î¿Ï Î¼Îµ να Î¿Ï Î³Î±Î½Ï‰Î¸Î¿Ï Î¼Îµ -σε Ï€Ï…Ï Î®Î½ÎµÏ‚ βάσης- με Î±Î½Î¸Ï ÏŽÏ€Î¿Ï…Ï‚ που δεν είναι Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÎ¿Î¯, αΠ»Î »Î¬ δίνουν σκΠ»Î·Ï ές μάχες, για Ï€Î±Ï Î¬Î´ÎµÎ¹Î³Î¼Î±, ενάντια σε ÎºÏ…Î²ÎµÏ Î½Î·Ï„Î¹ÎºÎ¬ ÎµÎ³Ï‡ÎµÎ¹Ï Î®Î¼Î±Ï„Î±, που απειΠ»Î¿Ï ν τον Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿ ζωής τους ή και την ίδια τους την Ï Ï€Î±Ï Î¾Î·. Είναι σημαντικό να μην Ï„Î¿Ï€Î¿Î¸ÎµÏ„Î¿Ï Î¼Îµ τον ÎµÎ¾ÎµÎ³ÎµÏ Ï„Î¹ÎºÏŒ αγώνα εντός μιας μινιμαΠ»Î¹ÏƒÏ„ικής δομής μιας â€œÏƒÏ…Î³ÎºÎµÎºÏ Î¹Î¼Î­Î½Î·Ï‚ Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ·Ï‚â€ , καθώς ο αγώνας πηγαίνει Ï€Î­Ï Î± από την Ï€Î±Ï Î±Î½Î¿Î¼Î¯Î±, όπως Î±Î½Î­Ï†ÎµÏ Î± και Ï€Ï Î¹Î½.

Î Î±Ï ÏŒÎ »Î¿ που αυτός ο αγώνας δεν είναι κάτι ÎºÎ±Î¹Î½Î¿Ï Ï Î¹Î¿, έχει Î±Î½Î±Î¶Ï‰Ï€Ï…Ï Ï‰Î¸ÎµÎ¯. ÎœÏ€Î¿Ï Î¿Ï Î¼Îµ να Î±Î½Î±Ï†Î­Ï Î¿Ï…Î¼Îµ παΠ»Î¹Î¿Ï Ï‚ αγώνες των Î±Î³Ï Î¿Ï„ÏŽÎ½ και των αυτοχθόνων πΠ»Î·Î¸Ï…σμών, που ÎµÎ¾ÎµÎ³Î­Ï Î¸Î·ÎºÎ±Î½ με Î±Î¾Î¹Î¿Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹Î± εναντίον των πΠ»Î¿Ï…σίων ιδιοκτητών γης και των γαιοκτημόνων, αΠ»Î »Î¬ σε άΠ»Î »Î¿ Î¹ÏƒÏ„Î¿Ï Î¹ÎºÏŒ πΠ»Î±Î¯ÏƒÎ¹Î¿, συνεπώς, βΠ»Î­Ï€Î¿Ï…με τους αγώνες του Ï€Î±Ï ÎµÎ »Î¸ÏŒÎ½Ï„ος ως σημεία Î±Î½Î±Ï†Î¿Ï Î¬Ï‚ και όχι ως μεθόδους για να ακοΠ»Î¿Ï…θήσουμε.

Είναι Î±Ï€Î±Ï Î±Î¯Ï„Î·Ï„Î¿ να σταματήσουμε να θυμόμαστε απΠ»Î¬ τις μάχες του Ï€Î±Ï ÎµÎ »Î¸ÏŒÎ½Ï„ος, ξεχνώντας πως είναι στο εδώ και το Ï„ÏŽÏ Î± που θα Î­Ï€Ï ÎµÏ€Îµ να τις Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¿Ï€Î¿Î¹Î®ÏƒÎ¿Ï…Î¼Îµ.

ΑντιΠ»Î±Î¼Î²Î¬Î½Î¿Î¼Î±Î¹ το άτυπο τόσο ως την Î¿Ï Î³Î±Î½Ï‰Ï„Î¹ÎºÎ® δομή των ÎµÎ¾ÎµÎ³ÎµÏ ÏƒÎ¹Î±ÎºÏŽÎ½ Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÏŽÎ½, όσο ως την Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏƒÏŒÏ„ÎµÏ Î¿ ή Π»Î¹Î³ÏŒÏ„ÎµÏ Î¿ ÏƒÏ„Î±Î¸ÎµÏ Î® σχέση Î¼ÎµÏ„Î±Î¾Ï Î±Î½Î¸Ï ÏŽÏ€Ï‰Î½, ομάδων ή κινημάτων, που ÏƒÏ…Î½Ï„Î·Ï Î¿Ï Î½Ï„Î±Î¹ μέσα σε μια ÏƒÏ„Î±Î¸ÎµÏ Î® Ï€Ï Î¿ÏƒÎ­Î³Î³Î¹ÏƒÎ·, επιδιώκοντας να ÎµÎ¼Î²Î±Î¸Ï Î½Î¿Ï…Î½ τη γνώση, η οποία Ï€Ï Î¿ÎºÏ Ï€Ï„ÎµÎ¹ από τους αγώνες, Ï‡Ï‰Ï Î¯Ï‚ Î³Ï Î±Ï†ÎµÎ¹Î¿ÎºÏ Î±Ï„Î¹ÎºÎ­Ï‚ δομές, Î¿Ï Ï„Îµ ανάθεση της ÎµÏ…Î¸Ï Î½Î·Ï‚ και Î±Ï€ÏŒÏ Ï Î¹ÏˆÎ· πιθανών Î¹ÎµÏ Î±Ï Ï‡Î¹ÏŽÎ½, που δίνουν Ï‡ÏŽÏ Î¿ σε εξουσιαστικές σχέσεις. Εδώ μέσα -Π»Î­Î¼Îµ εμείς- είναι το Î¼Î­Ï Î¿Ï‚, για το οποίο εμείς οι « insus » (ÎµÎ¾ÎµÎ³ÎµÏ ÏƒÎ¹Î±ÎºÎ¿Î¯) μιΠ»Î¬Î¼Îµ τόσο ποΠ»Ï και το οποίο Ï…Ï€ÎµÏ Î±ÏƒÏ€Î¹Î¶ÏŒÎ¼Î±ÏƒÏ„Îµ, που είναι η συνεχής επαναξιοΠ»ÏŒÎ³Î·ÏƒÎ· και αναδιάταξη των Î¼Î¿Ï Ï†ÏŽÎ½ και των μεθόδων, που Ï‡Ï Î·ÏƒÎ¹Î¼Î¿Ï€Î¿Î¹Î¿Ï Î½Ï„Î±Î¹ για να επέΠ»Î¸ÎµÎ¹ η ÎºÎ±Ï„Î±ÏƒÏ„Ï Î¿Ï†Î¹ÎºÎ® επίθεση στο πεδίο της μάχης.

Το άτυπο δεν είναι κάτι στατικό και Î²Ï Î¯ÏƒÎºÎµÏ„Î±Î¹ σε συνεχή Î±Î½Î±Î´Î¹Î¬Ï Î¸Ï Ï‰ÏƒÎ· (ποτέ δεν ξεχνάμε πως « ÏŒÏ„αν κάτι μένει στάσιμο, σαπίζει »), γιατί, σε αντίθεση Ï€ÎµÏ Î¯Ï€Ï„Ï‰ÏƒÎ·, δε θα ήταν άτυπο.

Οι ομάδες συγγένειας, οι οποίες είναι εμπνευσμένες από αυτήν την Î¿Ï Î³Î±Î½Ï‰Ï„Î¹ÎºÎ® Ï†ÏŒÏ Î¼Î±, ÏƒÏ…Î½Î±Î½Ï„Î¹Î¿Ï Î½Ï„Î±Î¹ γενικά σε Î¼Î¹ÎºÏ Î­Ï‚ ομάδες, οι οποίες συνδέονται από μια αμοιβαία Ï€Ï Î¿ÏƒÏ‰Ï€Î¹ÎºÎ® γνώση. Η μεΠ»Î­Ï„η και η ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ® των κοινωνικών Ï€Ï Î¿Î²Î »Î·Î¼Î¬Ï„ων είναι, επίσης, σημαντική, Ï€Ï Î¿ÎºÎµÎ¹Î¼Î­Î½Î¿Ï… να Ï…Ï€Î¬Ï Î¾ÎµÎ¹ συγγένεια, όχι μόνο σε ÎµÏ€Î¹Î¼Î­Ï Î¿Ï…Ï‚ αγώνες, αΠ»Î »Î¬ ως συζητήσεις, που Ï€Ï Î±Î³Î¼Î±Ï„Î¿Ï€Î¿Î¹Î¿Ï Î½Ï„Î±Î¹ με όσο το δυνατό μεγαΠ»Ï Ï„ÎµÏ Î· εμβάθυνση, Ï€Ï Î¿ÎºÎµÎ¹Î¼Î­Î½Î¿Ï… να γίνει κατανοητό από τη Ï Î¯Î¶Î± αυτό το οποίο αντιμετωπίζεται. Και πάνω απ’ όΠ»Î± αυτά Î²Ï Î¯ÏƒÎºÎµÏ„Î±Î¹ η ίδια ÎºÎ±Ï„Î±ÏƒÏ„Ï Î¿Ï†Î¹ÎºÎ® Ï€Î±Ï ÏŒÏ Î¼Î·ÏƒÎ· ενάντια σε κάθε στοιχείο του Ï…Ï€Î¬Ï Ï‡Î¿Î½Ï„Î¿Ï‚, που μας κάνει να νιώθουμε τη συγγένεια. Με τον Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿ αυτό φτάνουμε στην οΠ»Î¿ÎºÎ »Î®Ï ωση. Η συγγένεια δεν είναι το ίδιο με τη φιΠ»Î¯Î±, Ï€Î±Ï ÏŒÎ »Î¿ που Î¼Ï€Î¿Ï Î¿Ï Î½ να Ï…Ï€Î¬Ï Î¾Î¿Ï…Î½ Ï€Î±Ï Î¬Î »Î »Î·Î »Î± ή Î¾ÎµÏ‡Ï‰Ï Î¹ÏƒÏ„Î¬, ότι Î¼Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯Ï‚, ας Ï€Î¿Ï Î¼Îµ, να είσαι συγγενείς με κάποιον Ï‡Ï‰Ï Î¯Ï‚ να είσαι φίΠ»Î¿Ï‚ και το Î±Î½Ï„Î¯ÏƒÏ„Ï Î¿Ï†Î¿. Με τον Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿ αυτό, αυτές οι ομάδες χτίζουν και μαθαίνουν μαζί με Î±Ï…Ï„Î¿Ï Ï‚, στους οποίους Î¼Ï€Î¿Ï Î¿Ï Î½ να υποΠ»Î¿Î³Î¯ÏƒÎ¿Ï…ν, όταν Î­Ï Ï‡ÎµÏ„Î±Î¹ η ÏŽÏ Î± να αναΠ»Î¬Î²ÎµÎ¹Ï‚ Î´Ï Î¬ÏƒÎ·. Ο Ï€Ï Î¿Î¿Ï Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚ αυτών των Î¼Î¹ÎºÏ ÏŽÎ½ ομάδων είναι να ÎµÎ¾Î±Ï†Î±Î½Î¹ÏƒÏ„Î¿Ï Î½ μετά την οΠ»Î¿ÎºÎ »Î®Ï ωση Î±Ï…Ï„Î¿Ï , για το οποίο Î´Î·Î¼Î¹Î¿Ï…Ï Î³Î®Î¸Î·ÎºÎ±Î½ και μέσα από αυτό θα Ï€Ï Î¿ÎºÏ ÏˆÎ¿Ï…Î½ ÎºÎ±Î¹Î½Î¿Ï Ï Î¹ÎµÏ‚, Π»Î±Î¼Î²Î¬Î½Î¿Î½Ï„ας πάντα υπ’ όψιν πως « ÏŒÏ„αν κάτι μένει στάσιμο, σαπίζει ». Η ένωση των Î´Î¹Î±Ï†Î¿Ï ÎµÏ„Î¹ÎºÏŽÎ½ ομάδων συγγένειας είναι, επίσης, ένα κομμάτι αυτής της άτυπης Î¼Î¿Ï Ï†Î®Ï‚ Î¿Ï Î³Î¬Î½Ï‰ÏƒÎ·Ï‚.

Είναι από αυτήν την οπτική αυτή η Î¼Î¹ÎºÏ Î® συμβοΠ»Î®, Ï€Ï Î¿ÏƒÏ€Î±Î¸ÏŽÎ½Ï„Î±Ï‚, όπως είπα, να δείτε πως Ï…Ï€Î¬Ï Ï‡ÎµÎ¹ εμβάθυνση.

Î¤ÏŽÏ Î± Î®Ï Î¸Îµ η ÏŽÏ Î± να καταπιαστώ με μια Î¼Î¹ÎºÏ Î® ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ® κάποιων ομάδων, πΠ»Î±Ï„Ï†Î¿Ï Î¼ÏŽÎ½, ομοσπονδιών και κάποιων « ÎµÎ¾ÎµÎ³ÎµÏ σιακών » ÏƒÏ…Î½Ï„Ï ÏŒÏ†Ï‰Î½, σχετικά με ÏƒÏ…Î¼Ï€ÎµÏ Î¹Ï†Î¿Ï Î­Ï‚, τις οποίες Î¸ÎµÏ‰Ï ÏŽ Î±Î¾Î¹Î¿Ï€Ï ÏŒÏƒÎµÎºÏ„ÎµÏ‚, τις οποίες, όμως, δεν Î¿Î¹ÎºÎµÎ¹Î¿Ï€Î¿Î¹Î¿Ï Î¼Î±Î¹. Î Î±Ï ÏŒÎ »Î¿ που ο Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÏƒÎ¼ÏŒÏ‚ είναι ανταγωνιστικός με κάθε Î¼Î¿Ï Ï†Î® δομής και σχέσης με την εξουσία – κάτι το οποίο είναι ÎµÏ…Ï Î­Ï‰Ï‚ γνωστό ως « Ï„ο ÏƒÏ ÏƒÏ„Î·Î¼Î± της ÎºÏ…Ï Î¹Î±Ï Ï‡Î¯Î±Ï‚Â », Ï…Ï€Î¬Ï Ï‡Î¿Ï…Î½, επίσης, εντός του ίδιου κινήματος Î´Î¹Î±Ï†Î¿Ï ÎµÏ„Î¹ÎºÎ¬ Ï ÎµÏ Î¼Î±Ï„Î±, τα οποία δυσφημίζουν με έναν εΠ»Î¹ÎºÎ¿ÎµÎ¹Î´Î® τόνο τη Î´Ï Î¬ÏƒÎ· αυτών, οι οποίοι ξέφυγαν από τα απΠ»Î¬ Π»ÏŒÎ³Î¹Î± και αποφάσισαν να εγκαταΠ»ÎµÎ¯ÏˆÎ¿Ï…ν τη μονότονη παθητικότητα, που οι ίδιοι Î­Ï†ÎµÏ Î±Î½. Î¡ÎµÏ Î¼Î±Ï„Î±, τα οποία ÎµÎ¾Ï…Î¼Î½Î¿Ï Î½ τα « ÎºÎ·Ï Ï Î³Î¼Î±Ï„Î±Â » πως τα Ï€Ï Î¬Î³Î¼Î±Ï„Î± Ï€Ï Î­Ï€ÎµÎ¹ να είναι έτσι ή αΠ»Î »Î¹ÏŽÏ‚, όπως οι καφενειακές Î¸ÎµÏ‰Ï Î¯ÎµÏ‚, τέτοια φάση Î±ÎºÏ Î¹Î²ÏŽÏ‚, Ï‡Ï‰Ï Î¯Ï‚ τίποτα Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏƒÏŒÏ„ÎµÏ Î¿. Εδώ και Î±Ï ÎºÎµÏ„ÏŒ ÎºÎ±Î¹Ï ÏŒ, νιώθω κάποια Î¬Ï Î½Î·ÏƒÎ· να αποδεχτώ το ειπωμένο Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÎºÏŒ δόγμα, το οποίο μιΠ»Î¬ÎµÎ¹ με πάθος για την « Î±Î½Î±Î¶Î®Ï„ηση » της απεΠ»ÎµÏ…Î¸Î­Ï Ï‰ÏƒÎ·Ï‚ του ÎµÎ±Ï…Ï„Î¿Ï Î±Ï€ÏŒ κάθε επιβοΠ»Î®, Ï€Ï Î¿ÎºÎµÎ¹Î¼Î­Î½Î¿Ï… να Ï…Ï€Î¬Ï Î¾ÎµÎ¹ αδεΠ»Ï†Î¿ÏƒÏ νη και αγάπη, σε Î¿Ï Î¹Î¶ÏŒÎ½Ï„Î¹Î± διάταξη, Î¼ÎµÏ„Î±Î¾Ï Î¯ÏƒÏ‰Î½, που σχεδόν « Ï†ÎµÏ γει » Ï€Ï Î¿Ï‚ το Ï‡Ï Î¹ÏƒÏ„Î¹Î±Î½Î¹ÎºÏŒ ιδεαΠ»Î¹ÏƒÎ¼ÏŒ, που απαγγέΠ»ÎµÎ¹ σαν Ï€Ï Î¿ÏƒÎµÏ…Ï‡Î® τη Ï†Ï Î¬ÏƒÎ· « ÎµÎ¾Î±Î »ÎµÎ¯Ï†Î¿Î½Ï„ας τις Î±Î¼Î±Ï Ï„Î¯ÎµÏ‚ του κόσμου », Ï‡Ï‰Ï Î¯Ï‚, όμως, να κάνει τίποτα Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏƒÏŒÏ„ÎµÏ Î¿ από το να Î²Ï Î¯ÏƒÎºÎµÏ„Î±Î¹ και να συζητάει, να συζητάει και να συνεχίζει να ιδεοΠ»Î¿Î³Î¹ÎºÎ¿Ï€Î¿Î¹ÎµÎ¯ την Ï€Ï Î¿Î¿Ï€Ï„Î¹ÎºÎ® μιας εΠ»ÎµÏ Î¸ÎµÏ Î·Ï‚ ζωής !!, ξεχνώντας ή αφήνοντας στην Î¬ÎºÏ Î· οι ίδιοι το γεγονός πως η αποκαΠ»Î¿Ï μενη ζωή Î²Ï Î¯ÏƒÎºÎµÏ„Î±Î¹ στα Ï‡Î­Ï Î¹Î± ενός Î¹ÏƒÏ‡Ï…Ï Î¿Ï ÎµÏ‡Î¸Ï Î¿Ï , στον οποίο είναι Î±Ï€Î±Ï Î±Î¯Ï„Î·Ï„Î¿ να επιτεθόμαστε σε μια μόνιμη βάση και με έναν ÎºÎ±Ï„Î±ÏƒÏ„Ï Î¿Ï†Î¹ÎºÏŒ Ï„Ï ÏŒÏ€Î¿.

Από μόνες τους αυτές οι Π»Ï…σσαΠ»Î­ÎµÏ‚ και δαιμόνιες ιδέες-Î¸ÎµÏ‰Ï Î¯ÎµÏ‚ δεν κάνουν ποΠ»Î »Î¬. Εγώ Î¸ÎµÏ‰Ï ÏŽ την Ï€Ï Î¿Ï€Î±Î³Î¬Î½Î´Î± και την αντιπΠ»Î·Ï Î¿Ï†ÏŒÏ Î·ÏƒÎ· ως στοιχεία ποΠ»Ï σημαντικά, όχι, όμως, όταν Ï…Ï€Î¬Ï Ï‡Î¿Ï…Î½ αποκΠ»ÎµÎ¹ÏƒÏ„ικά για την Ï€Î±Ï Î±ÎºÎ¯Î½Î·ÏƒÎ· των μαζών, ειδικά εάν αυτή η « Ï€Î±Ï ακίνηση » Ï†Î­Ï ÎµÎ¹ εμμέσως την αναμονή για την « ÎºÎ±Ï„άΠ»Î »Î·Î »Î· στιγμή » της Î­Î½Î±Ï Î¾Î·Ï‚ της επίθεσης, όπως όταν κάποιοι Ï€ÎµÏ Î¹Î¼Î­Î½Î¿Ï…Î½ τον μεσσία και με βάση αυτήν την αναμονή, Î±Ï†Î¹ÎµÏ ÏŽÎ½Î¿Ï…Î½ τους ÎµÎ±Ï…Ï„Î¿Ï Ï‚ τους στον Ï€Ï Î¿ÏƒÎ·Î »Ï…τισμό, Ï€Ï Î¿ÎºÎµÎ¹Î¼Î­Î½Î¿Ï… να Î´Î¹Î¿Î³ÎºÏ‰Î¸Î¿Ï Î½ οι τάξεις τους και πέφτουν σε θέσεις, που Î±Ï†Î¿Ï Î¿Ï Î½ την ποσότητα.

Ως εκ Ï„Î¿Ï Ï„Î¿Ï…, Ï€Î±Ï ÏŒÎ »Î¿ που δε ÏƒÏ…Î¼Ï†Ï‰Î½Î¿Ï Î½ με Î±Ï…Ï„Î¿Ï Ï‚, οι οποίοι αποφασίζουν να Ï€ÎµÏ Î¬ÏƒÎ¿Ï…Î½ Î­Î¼Ï€Ï Î±ÎºÏ„Î± στην άμεση Î´Ï Î¬ÏƒÎ·, Ï‡Ï‰Ï Î¯Ï‚ να Ï€ÎµÏ Î¹Î¼Î­Î½Î¿Ï…Î½ τη μεσοΠ»Î¬Î²Î·ÏƒÎ· ÎºÏ Î¬Ï„Î¿Ï…Ï‚ και κεφαΠ»Î±Î¯Î¿Ï…, επιΠ»Î­Î³Î¿Ï…ν να ÎºÎ¹Î½Î·Î¸Î¿Ï Î½ μη ÎµÏ€Î¹Î´ÎµÎ¹ÎºÎ½Ï Î¿Î½Ï„Î±Ï‚ αΠ»Î »Î·Î »ÎµÎ³Î³Ï η, για να αποσιωπήσουν τους αγώνες τους και τις συνέπειες, έχοντας μια ÏƒÏ…Î¼Ï€ÎµÏ Î¹Ï†Î¿Ï Î¬ ότι « Ï„ίποτα δε συμβαίνει εδώ » και συνεχίζοντας τις συζητήσεις και τους Π»Î±ÏŠÎºÎ¯ÏƒÏ„ικους Î´Î¿Î³Î¼Î±Ï„Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï Ï‚ τους – όπως ο βοσκός που Î¼Î±Î¶ÎµÏ ÎµÎ¹ τα Ï€Ï ÏŒÎ²Î±Ï„Î± στο κοπάδι.

Î Î¹ÏƒÏ„ÎµÏ Ï‰ πως με τη βοήθεια μέσων, όπως οι Ï€Î¿Ï ÎµÎ¯ÎµÏ‚, οι συναντήσεις και οι συζητήσεις Ï€ÎµÏ Î¯ Î±Î½Î±Ï Ï‡Î¹ÏƒÎ¼Î¿Ï , τα μεγάΠ»Î± και πομπώδη ÏƒÏ…Î½Î­Î´Ï Î¹Î±-Ï ÎµÏƒÎ¹Ï„Î¬Î » εΠ»ÎµÏ…Î¸ÎµÏ Î¯Î±Ï‚ -από μόνα τους-, δεν Ï€Ï ÏŒÎºÎµÎ¹Ï„Î±Î¹ να αΠ»Î »Î¬Î¾Î¿Ï…ν και ποΠ»Ï Ï€ÎµÏ Î¹ÏƒÏƒÏŒÏ„ÎµÏ Î¿ να ÎºÎ±Ï„Î±ÏƒÏ„Ï Î­ÏˆÎ¿Ï…Î½ τον ÎµÏ‡Î¸Ï ÏŒ, που Î¹ÏƒÏ‡Ï…Ï Î¯Î¶Î¿Î½Ï„Î±Î¹ πως ποΠ»ÎµÎ¼Î¿Ï ν.

ΟΠ»Î¿ÎºÎ »Î·Ï ώνοντας αυτό το Î³Ï Î±Ï€Ï„ÏŒ, είναι αΠ»Î®Î¸ÎµÎ¹Î± πως αυτά είναι ένα ÎºÎ¬Ï Î¿ Ï€Ï Î¬Î³Î¼Î±Ï„Î± που έχω ξαναπεί, είναι, όμως, και Ï€Ï Î¬Î³Î¼Î±Ï„Î±, τα οποία έχω ζήσει και πάνω στα οποία έχω σκεφτεί ποΠ»Ï και τα αφήνω στην ÎºÏ Î¹Ï„Î¹ÎºÎ® και τη συζήτηση όποιου θέΠ»ÎµÎ¹.

ΤέΠ»Î¿Ï‚, δε θέΠ»Ï‰ να χάσω την ÎµÏ…ÎºÎ±Î¹Ï Î¯Î± να στείΠ»Ï‰ μια ζεστή και φιΠ»Î¹ÎºÎ® αγκαΠ»Î¹Î¬, αΠ»Î »Î¬ και όΠ»Î· την αΠ»Î »Î·Î »ÎµÎ³Î³Ï η μου, στους ÏƒÏ…Î½Ï„Ï ÏŒÏ†Î¿Ï…Ï‚ : Πίκο Μαζιώτη, που Î²Ï Î¯ÏƒÎºÎµÏ„Î±Î¹ στις εΠ»Î »Î·Î½Î¹ÎºÎ­Ï‚ φυΠ»Î±ÎºÎ­Ï‚ και στην ΠόΠ»Î± Î¡Î¿Ï Ï€Î±, που Î²Ï Î¯ÏƒÎºÎµÏ„Î±Î¹ στην Ï€Î±Ï Î±Î½Î¿Î¼Î¯Î±, στη Mónica Caballero και τον Francisco Solar στην Ισπανία, τη Felicity Ryder, που Î²Ï Î¯ÏƒÎºÎµÏ„Î±Î¹ στην Ï€Î±Ï Î±Î½Î¿Î¼Î¯Î±, τους Freddy, Juan και Marcelo στη ΧιΠ»Î®, Î´Ï Î½Î±Î¼Î· στη ÏƒÏ…Î½Ï„Ï ÏŒÏ†Î¹ÏƒÏƒÎ± Tamara Sol, στον Mario “Tripa†, που Î²Ï Î¯ÏƒÎºÎµÏ„Î±Î¹ στην Ï€Î±Ï Î±Î½Î¿Î¼Î¯Î±, στους Gianluca Iacovacci και Adriano Antonacci στην ΙταΠ»Î¯Î±, στον Gabriel Pombo da Silva και στο Μεξικό στους Mario González, Abraham, Fernando, Fallon και Amelie.

Σε όΠ»Î¿Ï…Ï‚ Î±Ï…Ï„Î¿Ï Ï‚, αΠ»Î »Î¬ και σε όΠ»Î¿Ï…Ï‚ όσους δε Î³Î½Ï‰Ï Î¯Î¶Ï‰, την αγάπη, την Î¿Ï Î³Î® και την αΠ»Î »Î·Î »ÎµÎ³Î³Ï η μου.

Πάντα αμείωτος και άκαμπτος, γιατί ο αγώνας δεν είναι για να ÎºÎµÏ Î´Î¯ÏƒÎ¿Ï…Î¼Îµ Ï€Ï Î¿Î½ÏŒÎ¼Î¹Î±, Î¿Ï Ï„Îµ ένα άνετο μέΠ»Î »Î¿Î½, αΠ»Î »Î¬ είναι μια Ï€Ï Î¿Ï…Ï€ÏŒÎ¸ÎµÏƒÎ·-Ï€Ï Î¬Î¾Î·, που επιδιώκει να ÎºÎ±Ï„Î±ÏƒÏ„Ï Î­ÏˆÎµÎ¹ κάθε Î¼Î¿Ï Ï†Î® ÎºÏ…Ï Î¹Î±Ï Ï‡Î¯Î±Ï‚. Για να Î¼Ï€Î¿Ï Î­ÏƒÎ¿Ï…Î¼Îµ, τεΠ»Î¹ÎºÎ¬, να ÏƒÎ·ÎºÏ‰Î¸Î¿Ï Î¼Îµ από τα ÎµÏ ÎµÎ¯Ï€Î¹Î± και μετά να είμαστε εΠ»ÎµÏ Î¸ÎµÏ Î¿Î¹.

Carlos López “Chivoâ€
Eastern Penitentiary, México D.F.

[ÎœÎµÏ„Î¬Ï†Ï Î±ÏƒÎ· : Inter Arma.]